آمادگی جسمانی

آمادگی جسمانی وضعیت سلامتی و تندرستی و به طور خاص تر ، توانایی انجام جنبه هایی از ورزش ، مشاغل و فعالیت های روزمره است. آمادگی جسمانی معمولاً از طریق تغذیه مناسب ، ورزش بدنی متوسط ، و استراحت کافی حاصل می شود. قبل از انقلاب صنعتی ، تناسب اندام به عنوان توانایی انجام فعالیت های روزانه بدون خستگی بی دلیل تعریف شده بود. با این حال ، با اتوماسیون و تغییر در سبک زندگی ، اکنون آمادگی جسمانی معیار توانایی بدن برای عملکرد   موثر در کارها و فعالیتهای اوقات فراغت ، سالم بودن ، مقاومت در برابر بیماری های هیپوکینتیک و مقابله با شرایط اضطراری تلقی می شود. تناسب اندام برای فوتبال. آمادگی جسمانی یکی از مهمترین جنبه های عملکرد فوتبال است.یکی دیگر از اجزای بسیار مهم تناسب اندام ، تناسب اندام بی هوازی است که به معنای سرعت دویدن و به ویژه تکرار توانایی دو سرعت است. بازیکنان همچنین به چابکی ، قدرت ، قدرت و انعطاف پذیری خوبی نیاز دارند.

مهمترین عوامل موفقیت به ترتیب اهمیت :

• مهارت و تکنیک
• سرعت / سرعت ، توانایی تحلیلی و تاکتیکی
• چابکی ، تعادل و هماهنگی ، انگیزه و اعتماد به نفس
• کنار آمدن با شرایط فشار ، زمان واکنش ، استقامت هوازی.
• قدرت و قدرت
• انعطاف پذیری
• اندازه و ترکیب بدن

فواید آمادگی جسمانی

کنترل فشار خون

ثابت شده است که آمادگی جسمانی از فشار خون بدن پشتیبانی می کند. تحرک و ورزش منظم باعث تقویت قلب می شود. قلب ارگان اصلی متولی فشار خون سیستولیک و فشار خون دیاستولیک است. درگیر شدن در یک فعالیت بدنی باعث افزایش فشار خون می شود. هنگامی که سوژه فعالیت را متوقف کرد ، فشار خون به حالت طبیعی برمی گردد. هرچه فعالیت بدنی بیشتر باشد ، این روند آسان تر می شود و در نتیجه فرد «متناسب» تری خواهد بود.از طریق آمادگی جسمانی منظم ، ایجاد افزایش فشار خون آسان تر می شود. این باعث کاهش فشار بر شریان ها و کاهش فشار خون کلی می شود.

پیشگیری از سرطان

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها دستورالعمل های مربوط به سبک زندگی را برای حفظ یک رژیم غذایی متعادل و انجام فعالیت های بدنی برای کاهش خطر بیماری ارائه می دهند. WCRF / موسسه تحقیقات سرطان آمریکا (AICR) لیستی از توصیه ها را منتشر کرد که نشان دهنده شواهدی است که آنها از طریق سازگاری در تناسب اندام و عوامل غذایی پیدا کرده اند و ارتباط مستقیمی با پیشگیری از سرطان دارند.

توصیه های WCRF / AICR شامل موارد زیر است:

بدون کمبود وزن تا حد ممکن لاغر باشید.

هر هفته ، بزرگسالان باید حداقل 150 دقیقه فعالیت بدنی با شدت متوسط ​​یا 75 دقیقه فعالیت بدنی شدید داشته باشند.

کودکان باید هر هفته حداقل یک ساعت فعالیت بدنی متوسط ​​یا شدید داشته باشند.

هر روز حداقل سی دقیقه تحرک بدنی داشته باشید.

از شکر اجتناب کنید ، و مصرف غذاهای بسته بندی شده با انرژی را محدود کنید.

رژیم غذایی فرد را با انواع سبزیجات ، غلات ، میوه ها ، حبوبات و ... متعادل کنید.

مصرف سدیم ، مصرف گوشت قرمز و گوشت فرآوری شده را محدود کنید.

نوشیدنی های الکلی را برای مردان و یک نوشیدنی برای زنان در روز محدود کنید.

التهاب

مطالعات ارتباط بین افزایش فعالیت بدنی و کاهش التهاب را نشان داده است. هم پاسخ التهابی کوتاه مدت و هم اثر ضد التهابی طولانی مدت ایجاد می کند. فعالیت بدنی همراه با تغییرات وزن بدن یا مستقل از آنها ، التهاب را کاهش می دهد. با این حال ، مکانیسم های مرتبط با فعالیت بدنی به التهاب ناشناخته است.

سیستم ایمنی

فعالیت بدنی باعث تقویت سیستم ایمنی بدن می شود. این امر به غلظت عوامل درون زا (مانند هورمون های جنسی ، هورمون های متابولیکی و هورمون های رشد) ، دمای بدن ، جریان خون ، وضعیت آبرسانی و موقعیت بدن بستگی دارد. فعالیت بدنی نشان داده است که باعث افزایش سطح سلولهای کشنده طبیعی (NK) ، سلولهای T NK ، ماکروفاژها ، نوتروفیل ها و ائوزینوفیل ها ، مکمل ها ، سیتوکین ها ، آنتی بادی ها و سلول های سیتوتوکسیک T می شود.با این حال ، مکانیزم ارتباط فعالیت بدنی با سیستم ایمنی به طور کامل شناخته نشده است.

کنترل وزن

دستیابی به تاب آوری از طریق آمادگی جسمانی طیف گسترده و پیچیده ای از مزایای مربوط به سلامتی را افزایش می دهد. افرادی که سطح آمادگی جسمانی را حفظ می کنند به طور کلی توزیع چربی بدن را تنظیم می کنند و از چاقی جلوگیری می کنند. چربی های شکمی ، به ویژه چربی احشایی ، با انجام تمرینات هوازی مستقیماً تحت تأثیر قرار می گیرند. شناخته شده است که تمرینات قدرتی باعث افزایش میزان عضلات در بدن می شود ، با این وجود می تواند چربی بدن را نیز کاهش دهد. هورمونهای استروئیدی جنسی ، انسولین و پاسخهای ایمنی مناسب عواملی هستند که متابولیسم را در رابطه با چربی شکم واسطه می کنند. بنابراین ، آمادگی جسمانی از طریق تنظیم این عملکردهای بدن ، کنترل وزن را فراهم می کند.

سلامت روان

 اثرات نوروبیولوژیک ورزش بدنی

مطالعات نشان داده است که فعالیت بدنی می تواند سلامت روان و رفاه را بهبود بخشد. این بهبود به دلیل افزایش جریان خون در مغز است که موجب ترشح هورمون ها و همچنین کاهش هورمون های استرس در بدن مانند کورتیزول و آدرنالین می شود و در عین حال باعث تقویت روحیه و مسکن های طبیعی بدن می شود. از آنجا که فعالیت بدنی به طور ثابت انجام می شود ، این روند بهبود می یابد و بنابراین ورزش در تسکین علائم افسردگی و اضطراب موثر است ، بر سلامت روان تأثیر می گذارد و چندین مزیت دیگر از جمله موارد زیر را به همراه می آورد. 

فعالیت بدنی با کاهش علائم افسردگی و اضطراب ارتباط دارد.

در بیمارانی که از اسکیزوفرنی رنج می برند ، ثابت شده است که آمادگی جسمانی کیفیت زندگی آنها را بهبود می بخشد و اثرات اسکیزوفرنی را کاهش می دهد.

تناسب اندام می تواند عزت نفس فرد را بهبود بخشد.

تمرین می تواند هوشیاری ذهنی فرد را بهبود بخشد و می تواند خستگی را کاهش دهد.

مطالعات کاهش سطح استرس را نشان داده است.

فرصت بیشتر برای تعامل اجتماعی ، امکان بهبود مهارت های اجتماعی 

برای دستیابی به برخی از این مزایا ، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری حداقل 30-60 دقیقه ورزش 3-5 بار در هفته پیشنهاد می کنند.

دپارتمان آکادمی کتاب فاکتورهای آمادگی جسمانی به دو بخش سلامت و مهارت تقسیم می گردد؛

سلامت شامل:

• استقامت قلبی و تنفسی
• قدرت عضلانی
• استقامت عضلانی
• ترکیب بدن

مهارت شامل:

• تعادل
• هماهنگی
• سرعت
• توان
• چابکی
• سرعت عکس العمل RT